۰
۰
چه خوب است قرآن را بفهمیم و بخوانیم!
ﺍﻟﻢ(1)
ﺩﺭ [ ﻭﺣﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ] ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ [ ﺑﺎ ﻋﻈﻤﺖ ]ﻫﻴﭻ ﺷﻜﻰ ﻧﻴﺴﺖ ؛ ﺳﺮﺍﺳﺮﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎﺭﺍﻥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﺳﺖ .(2)
ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻏﻴﺐ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ ، ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ .(3)
ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ، ﻣﻮﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺧﺮﺕ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ .(4)
ﺁﻧﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﺮ [ ﺭﺍﻩ ] ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﻧﺪ .(5)
ﺑﻰ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ [ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺁﻳﺎﺗﺶ ] ﻛﺎﻓﺮﻧﺪ ﻣﺴﺎﻭﻯ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ [ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ] ﺑﻴﻤﺸﺎﻥ ﺩﻫﻰ ﻳﺎ ﺑﻴﻤﺸﺎﻥ ﻧﺪﻫﻰ ، ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ .(6)
ﺧﺪﺍ [ ﺑﻪ ﻛﻴﻔﺮ ﻛﻔﺮﺷﺎﻥ ] ﺑﺮ ﺩﻝ ﻫﺎ ﻭ ﮔﻮﺵ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣﻬﺮ[ ﺗﻴﺮﻩ ﺑﺨﺘﻰ ] ﻧﻬﺎﺩﻩ ، ﻭ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﻯ [ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﻜﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻭﻍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ] ، ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ .(7)
ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩم [ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﻧﻔﺎﻕ ﺍﻧﺪ ] ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻮﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ .(8)
[ ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻥ ﺑﺎﻃﻠﺸﺎﻥ ] ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﻫﻨﺪ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ ، ﻭﻟﻰ [ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ] ﺩﺭﻙ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ .(9)
ﺩﺭ ﺩﻝ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ [ ﺳﺨﺘﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﺎﻕ ] ﺍﺳﺖ ، ﭘﺲ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻛﻴﻔﺮ ﻧﻔﺎﻗﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﺸﺎﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩ ، ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ، ﻋﺬﺍﺑﻰ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺍﺳﺖ .(10)
ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻓﺴﺎﺩ ﻧﻜﻨﻴﺪ ، ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﻓﻘﻂ ﻣﺎ ﺍﺻﻠﺎﺡ ﮔﺮﻳﻢ !(11)
ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ! ﻳﻘﻴﻨﺎ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﺴﺎﺩﮔﺮﻧﺪ ، ﻭﻟﻰ ﺩﺭﻙ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ .(12)
ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﻳﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺩم ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺁﻳﺎ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺒﻚ ﻣﻐﺰﺍﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﻳﻢ ؟ ! ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ! ﻗﻄﻌﺎ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺳﺒﻚ ﻣﻐﺰﻧﺪ ، ﻭﻟﻰ [ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﻛﻮﺭﺩﻟﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ] ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ .(13)
ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻛﻨﻨﺪ ، ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﻣﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ [ ﻛﻪ ﺳﺮﺍﻥ ﺷﺮﻙ ﻭ ﻛﻔﺮﻧﺪ ] ﺧﻠﻮﺕ ﮔﺰﻳﻨﻨﺪ ، ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻚ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﻳﻴﻢ ، ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ [ ﺑﺎ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ] ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ .(14)
ﺧﺪﺍ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ [ ﺑﻪ ﻛﻴﻔﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ ] ﻋﺬﺍﺏ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ، ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺮﻛﺸﻰ ﻭﺗﺠﺎﻭﺯﺷﺎﻥ ﻣﻬﻠﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ [ ﺗﺎ ﺩﺭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺷﺎﻥ ] ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭﺣﻴﺮﺍﻥ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ .(15)
ﺁﻧﺎﻥ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﺮﻳﺪﻧﺪ ، ﭘﺲ ﺗﺠﺎﺭﺗﺸﺎﻥ ﺳﻮﺩ ﻧﻜﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﻓﺘﮕﺎﻥ [ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺣﻖ ] ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ .(16)
ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ [ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ] ﺁﺗﺸﻰ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ [ ﺗﺎ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﻨﺪ ] ، ﭼﻮﻥ ﺁﺗﺶ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺎﺧﺖ ، ﺧﺪﺍ [ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻮﻓﺎﻧﻰ ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ ] ﻧﻮﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﻜﻰ ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻣﻄﻠﻘﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭﺍﮔﺬﺍﺷﺖ.(17)
ﻛﺮ ﻭ ﻟﺎﻝ ﻭ ﻛﻮﺭﻧﺪ، ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺁﻧﺎﻥ [ ﺍﺯ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ] ﺑﺎﺯﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ .(18)
ﻳﺎ [ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺁﻧﺎﻥ ]ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ [ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺪﮔﺎﻥ ﺑﻪ ] ﺭﮔﺒﺎﺭﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﺎﺭﻳﻜﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻗﻰ ﺍﺳﺖ ، [ ﺁﻧﺎﻥ ] ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ [ ﺻﺪﺍﻯ ﻫﻮﻟﻨﺎﻙ ] ﺻﺎﻋﻘﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻴﻢ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ [ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﮔﺮﻳﺰﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ] ﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﺣﺎﻃﻪ [ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ] ﺩﺍﺭﺩ .(19)
ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﻕ [ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺭﺧﺸﻨﺪﻩ ، ﺭﻭﺷﻨﻰ ] ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ ؛ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺩﻫﺪ ، ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺤﻴﻂ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﻛﻨﺪ ، ﻣﻰ ﺍﻳﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ [ ﺷﻨﻮﺍﻳﻰ ] ﮔﻮﺵ ﻭ [ ﺑﻴﻨﺎﻳﻰ ] ﭼﺸﻢ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻛﺎﺭﻯ ﺗﻮﺍﻧﺎﺳﺖ .(20)
ﺍﻯ ﻣﺮﺩم ! ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻭ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ، ﺑﭙﺮﺳﺘﻴﺪ ﺗﺎ [ ﺑﺎ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻥ ﺍﻭ ] ﭘﺮﻭﺍ ﭘﻴﺸﻪ ﺷﻮﻳﺪ .(21)
ﺁﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻯ ﻛﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﺴﺘﺮﻯ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﻘﻔﻰ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ، ﺁﺑﻰ [ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮﻑ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ] ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ، ﺭﺯﻕ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ ؛ ﭘﺲ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺷﺮﻳﻜﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﺘﺎﻳﺎﻧﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﻫﻴﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ [ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺁﻓﺮﻳﺪﻥ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺍﺩﻥ ، ﺷﺮﻳﻚ ﻭ ﻫﻤﺘﺎﻳﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ] .(22)
ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ] ﻣﺤﻤﺪ (ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ) ] ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ، ﺷﻚ ﺩﺍﺭﻳﺪ [ ﻛﻪ ﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺸﺮ ] ﭘﺲ ﺳﻮﺭﻩ ﺍﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺭﺍﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ ، ﻭ [ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ] ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ، ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﻭ ﮔﻮﺍﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ [ ﺍﺯ ﻓﺼﺤﺎ ﻭ ﺑﻠﻐﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﻋﺮﺏ ﺑﻪ ﻳﺎﺭﻯ ] ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﻴﺪ ، ﺍﮔﺮ [ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺁﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ [ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﻳﻴﺪ .(23)
ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎم ﻧﺪﺍﺩﻳﺪ _ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﺪ ﺍﻧﺠﺎم ﺩﻫﻴﺪ _ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺁﺗﺸﻰ ﻛﻪ ﻫﻴﺰﻣﺶ ﻣﺮﺩم ﻭ ﺳﻨﮓ ﻫﺎﻳﻨﺪ ، ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﻳﺪ ؛ ﺁﺗﺸﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .(24)
ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻯ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ [ ﭼﻮﻥ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺣﻖ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ] ﺍﻧﺠﺎم ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﻣﮋﺩﻩ ﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﻭﻳﮋﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺮ [ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ] ﺁﻥ ﻧﻬﺮﻫﺎ ﺟﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ؛ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﻫﺎ ﻣﻴﻮﻩ ﺍﻯ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪ ، ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﺯﻯ ﻣﺎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ، ﻭ ﺍﺯ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻛﻪ [ ﺩﺭ ﻃﻌﻢ ﻭ ﮔﻮﺍﺭﺍﻳﻰ ﻭ ﺯﻳﺒﺎﻳﻰ ] ﺷﺒﻴﻪ ﻫﻢ ﺍﺳﺖ ، ﻧﺰﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺁﻭﺭﻧﺪ ؛ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻤﺴﺮﺍﻧﻰ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ [ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ] ﺍﺳﺖ ؛ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﻫﺎ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺍﻧﺪ .(25)
ﺑﻰ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺧﺪﺍ [ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪﻥ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺑﻪ ﻣﺮﺩم ] ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﭘﺸﻪ ﻭ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ [ ﺩﺭ ﻛﻮﭼﻜﻰ ] ﻣﺜﻞ ﺑﺰﻧﺪ ، ﺷﺮم ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ؛ ﺍﻣﺎ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﮔﺎﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻣﺜﻞ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﺎ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﭼﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ؟ ! ﺧﺪﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺜﻞ [ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺪم ﺩﻗﺖ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ] ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ، ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺜﻞ [ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺩﺭﻙ ﺻﺤﻴﺢ ] ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ؛ ﻭ ﺟﺰ ﻓﺎﺳﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ.(26)
ﺁﻧﺎﻥ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ [ ﻛﻪ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻭ ﻭﺣﻰ ﻭ ﻧﺒﻮﺕ ﺍﺳﺖ ] ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭﻯ ﺍﺵ [ ﺑﺎ ﺩﻟﺎﻳﻞ ﻋﻘﻠﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﺑﺎ ﻋﺪم ﻭﻓﺎﻯ ﺑﻪ ﺁﻥ ]ﻣﻰ ﺷﻜﻨﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ [ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﻛﺘﺎﺑﻬﺎﻯ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻃﺎﻫﺮﻳﻦ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ] ﻗﻄﻊ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺗﺒﺎﻫﻰ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ، ﺁﻧﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺯﻳﺎﻧﻜﺎﺭﻧﺪ .(27)
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻛﻔﺮ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ [ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﺭﻭﺡ ﺑﻪ ﻛﺎﻟﺒﺪﺗﺎﻥ ﺗﺮﻛﻴﺒﻰ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﺻﺮ ] ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ، ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﻴﺪ ، ﺳﭙﺲ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪ ، ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ، ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺍﻭ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﺪ .(28)
ﺍﻭﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺁﻓﺮﻳﺪ ، ﺳﭙﺲ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ [ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﺩﻭﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻮﺩ] ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻫﻔﺖ ﺁﺳﻤﺎﻥ [ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ] ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﻧﻴﻜﻮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ؛ ﻭ ﺍﻭ [ ﺑﻪ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻭ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺕ ] ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﺍﻧﺎﺳﺖ .(29)
ﻭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻳﺎﺩ ﺁﺭ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﮔﻔﺖ : ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ . ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺁﻳﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﺩﻫﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺗﺒﺎﻫﻰ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻖ ﺧﻮﻥ ﺭﻳﺰﻯ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﺳﺘﺎﻳﺸﺖ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﻢ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ . [ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ] ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﻣﻦ [ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺶ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺳﺮﺍﺭﻯ ] ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ .(30)
ﻭ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻪ ﻧﺎم ﻫﺎ [ ﻯ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ]ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺩم ﺁﻣﻮﺧﺖ ؛ ﺳﭙﺲ [ ﻫﻮﻳﺖ ﻭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺫﺍﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍ ] ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻧﺎم ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﺒﺮ ﺩﻫﻴﺪ ، ﺍﮔﺮ [ ﺩﺭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ]ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﻳﻴﺪ .(31)
ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺗﻮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻋﻴﺐ ﻭ ﻧﻘﺼﻰ ﻣﻨﺰﻫﻰ ، ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﻧﺸﻰ ﺟﺰ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﻯ ﻧﻴﺴﺖ ، ﻳﻘﻴﻨﺎ ﺗﻮﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺣﻜﻴﻤﻰ .(32)
[ ﺧﺪﺍ ] ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺍﻯ ﺁﺩم ! ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺎم ﻫﺎﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﺒﺮ ﺩﻩ . ﭘﺲ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻧﺎم ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩ [ ﺧﺪﺍ ] ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻳﻘﻴﻨﺎ ﻧﻬﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻢ ، ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﻤﺎ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻳﺪ ، ﺩﺍﻧﺎﻳﻢ ؟(33)
ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻦ ] ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﮔﻔﺘﻴﻢ : ﺑﻪ ﺁﺩم ﺳﺠﺪﻩ ﻛﻨﻴﺪ ، [ ﭘﺲ ] ﺳﺠﺪﻩ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﺍﺑﻠﻴﺲ ﻛﻪ ﺳﺮ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﻭ ﺗﻜﺒﺮ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺷﺪ .(34)
ﻭ ﮔﻔﺘﻴﻢ : ﺍﻯ ﺁﺩم ! ﺗﻮ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﺳﻜﻮﻧﺖ ﮔﻴﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﺎﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﺪ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻭ ﮔﻮﺍﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﻳﺪ ، ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺧﺖ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻧﺸﻮﻳﺪ ﻛﻪ [ ﺍﮔﺮ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﻮﻳﺪ ] ﺍﺯ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ .(35)
ﭘﺲ ﺷﻴﻄﺎﻥ ، ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ [ ﻃﺮﻳﻖ ] ﺁﻥ ﺩﺭﺧﺖ ﻟﻐﺰﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ [ ﭼﻪ ﻣﻘﺎم ﻭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻣﻌﻨﻮﻯ ، ﻭ ﭼﻪ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﻭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﻇﺎﻫﺮﻯ ] ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻛﺮﺩ . ﻭ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻴﻢ : [ ﺍﻯ ﺁﺩم ﻭ ﺣﻮﺍ ﻭ ﺍﻯ ﺍﺑﻠﻴﺲ ! ] ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻳﺪ [ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ، ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﺁﺩﻣﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺑﻠﻴﺴﻴﺎﻥ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺻﻔﺎﻳﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ، ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ] ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻳﻴﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ، ﻗﺮﺍﺭﮔﺎﻫﻰ [ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ] ﻭ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻰ ﻣﻌﻴﻦ ، ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﻭﺭﻯ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .(36)
ﭘﺲ ﺁﺩم ﻛﻠﻤﺎﺗﻰ ﺭﺍ ] ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﻠﻤﻪ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻭ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ (ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎم) ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻮﺩ ] ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮﺩ ﻭ [ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ [ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺗﻮﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ .(37)
ﮔﻔﺘﻴﻢ : ﻫﻤﮕﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ [ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻘﺎم ] ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻳﻴﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﻣﻦ ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺪ، ﭘﺲ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﺪﺍﻳﺘﻢ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻛﻨﻨﺪ ﻧﻪ ﺗﺮﺳﻰ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﺷﻮﻧﺪ .(38)
ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮﺩﻧﺪ ، ﺍﻫﻞ ﺁﺗﺸﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺍﻧﺪ .(39)
ﺍﻯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ! ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﻛﺮﺩم ، ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭘﻴﻤﺎﻧﻢ [ ﻛﻪ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎم ﺍﺳﺖ ] ﻭﻓﺎ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺷﻤﺎ [ ﻛﻪ ﺗﻮﻗﻊ ﺛﻮﺍﺏ ﻭﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ] ﻭﻓﺎ ﻛﻨﻢ ، ﻭ [ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺷﻜﻨﻰ ]ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ .(40)
ﻭﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ [ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎم ] ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻩ ﺍم ﻛﻪ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻛﻨﻨﺪﻩ [ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭﺍﻧﺠﻴﻠﻰ ] ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ ، ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﻳﺪ ﻭ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻛﺎﻓﺮ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ [ ﻛﻪ ﻧﺴﻞ ﺑﻪ ﻧﺴﻞ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﻮﻧﺪ ] ﻭ ﺁﻳﺎﺗﻢ ﺭﺍ [ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻛﻪ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ، ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻛﺮﺩﻥ ] ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻧﻔﺮﻭﺷﻴﺪ ، ﻭ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﺮﻭﺍ ﻛﻨﻴﺪ .(41)
ﻭ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻧﻜﻨﻴﺪ [ ﺗﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﺍﺩﻧﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﺮﺩم ﺟﻮﻳﺎﻯ ﺣﻖ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻧﺸﻮﺩ ] ، ﻭﺣﻖ ﺭﺍ [ ﻛﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻭﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﺖ ] ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ [ ﻭ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ ، ﺍﺯ ﻣﺮﺩم ]ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﻜﻨﻴﺪ.(42)
ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺩﺍﺭﻳﺪ ، ﻭ ﺯﻛﺎﺕ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ، ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺭﻛﻮﻉ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﻛﻮﻉ ﻛﻨﻴﺪ [ ﻛﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺑﺎ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﺪﺍﺳﺖ ] .(43)
ﺁﻳﺎ ﻣﺮﺩم ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻰ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ [ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻧﻴﻜﻰ ]ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ؟ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻛﺘﺎﺏ [ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﺪﺕ ﺑﻪ ﻧﻴﻜﻰ ﺩﻋﻮﺗﺘﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ ]ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻴﺪ . ﺁﻳﺎ [ ﺑﻪ ﻭﺿﻊ ﺯﻳﺎﻥ ﺑﺎﺭ ﻭ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﺧﻮﺩ ]ﻧﻤﻰ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ؟(44)
ﺍﺯ ﺻﺒﺮ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ [ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻞ ﻣﺸﻜﻠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻭ ﭘﺎﻙ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﺯ ﺁﻟﻮﺩﮔﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺣﻖ ] ﻛﻤﻚ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﻭ ﺑﻰ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺟﺰ ﺑﺮ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺣﻖ ﻗﻠﺒﻰ ﻓﺮﻭﺗﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻭ ﮔﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ .(45)
[ ﺩﺍﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﻗﻠﺐ ﻓﺮﻭﺗﻦ ]ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻛﻨﻨﺪﻩ [ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ]ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺍﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ .(46)
ﺍﻯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ! ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﻛﺮﺩم ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ [ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ]ﺑﺮﺗﺮﻯ ﺩﺍﺩم ، ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ،(47)
ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻯ ﭘﺮﻭﺍ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﻪ ﻛﺴﻰ ﺍﺯ ﻛﺴﻰ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﺭﺍ ﺩﻓﻊ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ، ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻛﺴﻰ ﺷﻔﺎﻋﺘﻰ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ ، ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻛﺴﻰ [ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺶ ]ﻓﺪﻳﻪ ﻭ ﻋﻮﺿﻰ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ، ﻭ ﻧﻪ [ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻫﺎﻳﻰ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺩﻭﺯﺥ ]ﻳﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ .(48)
ﻭ [ ﻳﺎﺩﻛﻨﻴﺪ ] ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ [ ﺳﻴﻄﺮﻩ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ] ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻳﻢ ؛ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ، ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺳﺮ ﻣﻰ ﺑﺮﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ [ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﮕﺎﺭﻯ ﻭ ﻛﻨﻴﺰﻯ ] ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ . ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﺘﻰ ﻫﺎ ﻭﻣﺸﻜﻠﺎﺕ ﺁﺯﻣﺎﻳﺸﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺗﺎﻥ ﺑﻮﺩ .(49)
ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ] ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺩﺭﻳﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺷﻜﺎﻓﺘﻴﻢ ، ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺩﻳﺪﻳﺪ ، ﻏﺮﻕ ﻛﺮﺩﻳﻢ .(50)
ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ] ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ [ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻥ ﺗﻮﺭﺍﺕ ] ﭼﻬﻞ ﺷﺐ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﻋﺪﻩ ﮔﺬﺍﺷﺘﻴﻢ ، ﺳﭙﺲ ﺷﻤﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ [ ﻏﺎﻳﺐ ﺷﺪﻥ ] ﺍﻭ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ [ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﺷﺖ ] ﺳﺘﻤﻜﺎﺭ ﺑﻮﺩﻳﺪ .(51)
ﺳﭙﺲ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ [ ﻛﺎﺭ ﺯﺷﺖ ] ﺍﺯ [ ﮔﻨﺎﻩ ] ﺷﻤﺎ ﺩﺭﮔﺬﺷﺘﻴﻢ ، ﺗﺎ ﺳﭙﺎﺱ ﮔﺰﺍﺭﻯ ﻛﻨﻴﺪ .(52)
ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ] ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻰ ، ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺟﺪﺍﻛﻨﻨﺪﻩ [ ﺣﻖ ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻞ ] ﻋﻄﺎ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺗﺎ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻳﺎﺑﻴﺪ .(53)
ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ] ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻪ ﻗﻮﻣﺶ ﮔﻔﺖ : ﺍﻯ ﻗﻮم ﻣﻦ ! ﻗﻄﻌﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺳﺘﻢ ﻭﺭﺯﻳﺪﻳﺪ ، ﭘﺲ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺁﻓﺮﻳﻨﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﻳﺪ ، ﻭ [ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺍﺯ ] ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭﺍ [ ﻛﻪ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ] ﺑﻜﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ [ ﻋﻤﻞ ] ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺁﻓﺮﻳﺪﮔﺎﺭﺗﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ . ﭘﺲ ﺧﺪﺍ [ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺟﺮﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭﺵ ] ﺗﻮﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺗﻮﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ .(54)
ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ] ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻴﺪ : ﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ! ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﻳﻢ ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ [ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ] ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ . ﭘﺲ ﺻﺎﻋﻘﻪ ﻣﺮﮔﺒﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺩﻳﺪﻳﺪ .(55)
ﺳﭙﺲ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮔﺘﺎﻥ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻴﻢ ﺗﺎ ﺳﭙﺎﺱ ﮔﺰﺍﺭﻯ ﻛﻨﻴﺪ .(56)
ﻭ [ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺳﻴﻨﺎ ] ﺍﺑﺮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺷﻤﺎ ﺳﺎﻳﺒﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻳﻢ ؛ ﻭ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﮔﺰﺍﻧﮕﺒﻴﻦ ﻭ ﺑﻠﺪﺭﭼﻴﻦ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻳﻢ ؛ [ ﻭ ﮔﻔﺘﻴﻢ : ] ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺍﻛﻰ ﻫﺎﻯ ﭘﺎﻙ ﻭ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﺍﻯ ﻛﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﺷﻤﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺑﺨﻮﺭﻳﺪ . ﻭ ﺁﻧﺎﻥ [ ﺩﺭ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻧﺸﺎﻥ ﻭﻧﺎﺳﭙﺎﺳﻰ ﻭﻛﻔﺮﺍﻧﺸﺎﻥ] ﺑﺮ ﻣﺎ ﺳﺘﻢ ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺳﺘﻢ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ .(57)
ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ] ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ : ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ [ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻤﻘﺪﺱ ] ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻳﺪ ، ﻭ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﺪ ، ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻭ ﮔﻮﺍﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ [ ﺷﻬﺮ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﻌﺒﺪ ] ﻓﺮﻭﺗﻨﺎﻧﻪ ﻭ ﺳﺠﺪﻩ ﻛﻨﺎﻥ ﺩﺭﺁﻳﻴﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ : [ ﺧﺪﺍﻳﺎ ! ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻣﺎ ]ﺭﻳﺰﺵ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻣﺎﺳﺖ ، ﺗﺎ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻯ [ ﭘﺎﺩﺍﺵ ]ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﻢ .(58)
ﻭﻟﻰ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ، ﺳﺨﻨﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ [ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺷﻬﺮ ] ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ [ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ] ﺑﻪ ﺳﺨﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﺮﺩﻧﺪ [ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺭﻳﺰﺵ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ، ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ﻛﺮﺩﻧﺪ ] . ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ، ﻋﺬﺍﺑﻰ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ .(59)
ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ] ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻮﻣﺶ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺁﺏ ﻛﺮﺩ ، ﭘﺲ ﮔﻔﺘﻴﻢ: ﻋﺼﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﮓ ﺑﺰﻥ . ﭘﺲ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﭼﺸﻤﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻮﺷﻴﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﻫﺮ ﮔﺮﻭﻫﻰ [ ﺍﺯ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ] ﭼﺸﻤﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺖ . [ ﻭ ﮔﻔﺘﻴﻢ : ] ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻴﺪ ﻭ ﺗﺒﻬﻜﺎﺭﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺁﺷﻮﺏ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻧﻜﻨﻴﺪ .(60)
ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ] ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻴﺪ : ﺍﻯ ﻣﻮﺳﻰ ! ﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮ ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﻏﺬﺍ ﺻﺒﺮ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻴﻢ ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻰ ﺭﻭﻳﺎﻧﺪ ﺍﺯ ﺳﺒﺰﻯ ﻭ ﺧﻴﺎﺭ ﻭ ﺳﻴﺮ ﻭ ﻋﺪﺱ ﻭ ﭘﻴﺎﺯﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻛﻨﺪ . [ ﻣﻮﺳﻰ ] ﮔﻔﺖ : ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﻏﺬﺍﻯ ﺑﻬﺘﺮ ، ﻏﺬﺍﻯ ﭘﺴﺖ ﺗﺮ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ؟ ! [ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﺎﺭﻭﺍﻳﻰ ﺩﺍﺭﻳﺪ ] ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻯ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﺪ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭ [ ﺩﺍﻍ ] ﺧﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﻰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺯﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺧﺸﻢ ﺧﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ ؛ ﺍﻳﻦ [ ﺧﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﺧﺸﻢ ] ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﺧﺪﺍ ﻛﻔﺮ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻖ ﻣﻰ ﻛﺸﺘﻨﺪ ؛ ﺍﻳﻦ [ ﻛﻔﺮﻭﺭﺯﻯ ﻭ ﻛﺸﺘﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ] ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ [ ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﻦ ]ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ [ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﺣﻖ ] ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ .(61)
ﻣﺴﻠﻤﺎ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ [ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ] ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ، ﻭ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻫﺎ ﻭ ﻧﺼﺮﺍﻧﻰ ﻫﺎ ﻭ ﺻﺎﺑﺌﻰ ﻫﺎ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻣﺸﺎﻥ [ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ] ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﺩﻫﻨﺪ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﭘﺎﺩﺍﺷﻰ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺳﺖ ، ﻭ ﻧﻪ ﺑﻴﻤﻰ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﺷﻮﻧﺪ .(62)
ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ] ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ [ ﺑﺮ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺣﻖ ] ﭘﻴﻤﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ، ﻭ ﻛﻮﻩ ﻃﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﺳﺮﺗﺎﻥ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻴﻢ ، [ ﻭ ﮔﻔﺘﻴﻢ : ] ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ [ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ] ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ ، ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻗﻮﺕ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﻴﺪ ، ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ [ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺟﺮﺍ ﻛﺮﺩﻥ ] ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﭘﺮﻫﻴﺰﻛﺎﺭ ﺷﻮﻳﺪ .(63)
ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ [ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻦ ، ﺍﺯ ﻭﻓﺎﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ] ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ ﻛﺮﺩﻳﺪ ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮﺩ ، ﻗﻄﻌﺎ ﺍﺯ ﺯﻳﺎﻧﻜﺎﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻳﺪ .(64)
ﺑﻰ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺷﻤﺎ [ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻣﺴﻠﻜﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ] ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺷﻨﺒﻪ [ ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﻛﻪ ﺻﻴﺪ ﻣﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﺣﺮﺍم ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ] ﻋﺼﻴﺎﻥ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻴﺪ ﻛﻪ [ ﺑﻪ ﻛﻴﻔﺮ ﻋﺼﻴﺎﻧﺸﺎﻥ ] ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻬﻴﺐ ﺯﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﻮﺯﻳﻨﮕﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﺭ ﻭ ﺭﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭﺁﻳﻴﺪ .(65)
ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ، ﺁﻥ [ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ] ﺭﺍ ﻋﺒﺮﺗﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﻭﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻳﻨﺪ ، ﻭ ﭘﻨﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺮﻭﺍﭘﻴﺸﮕﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻳﻢ .(66)
ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ] ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻪ ﻗﻮﻣﺶ ﮔﻔﺖ: ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﮔﺎﻭﻯ ﺭﺍ ﺫﺑﺢ ﻛﻨﻴﺪ ، ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺁﻳﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ ؟ ! ﮔﻔﺖ : ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺮم ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﺩﺍﻧﺎﻥ ﺑﺎﺷﻢ .(67)
ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﮔﺎﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﺎﻭﻯ ﺑﺎﺷﺪ ؟ﮔﻔﺖ : ﺍﻭ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﮔﺎﻭﻯ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﭘﻴﺮ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ، ﻧﻪ ﺟﻮﺍﻥ ﻧﺎﺭﺳﻴﺪﻩ ، [ ﺑﻠﻜﻪ ] ﮔﺎﻭﻯ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﮔﺎﻭ ﺍﺳﺖ . ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﺍﻧﺠﺎم ﺩﻫﻴﺪ .(68)
ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﻫﺪ ﺭﻧﮕﺶ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ ؟ ﮔﻔﺖ : ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ : ﮔﺎﻭﻯ ﺍﺳﺖ ﺯﺭﺩ ﻭ ﺭﻧﮕﺶ ﺭﻭﺷﻦ ﻛﻪ ﺑﻴﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﺎﺩ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ .(69)
ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ [ ﻧﻬﺎﻳﺘﺎ ﺁﻥ ﮔﺎﻭ ] ﭼﻪ ﮔﺎﻭﻯ ﺍﺳﺖ ؟ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﮔﺎﻭ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻣﺒﻬﻢ ﻭ ﻣﺸﺘﺒﻪ ﺷﺪﻩ ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ [ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺁﻥ ] ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺷﺪ .(70)
ﮔﻔﺖ : ﺍﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ : ﮔﺎﻭﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺭﺍم ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺷﺨﻢ ﺯﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﺭﺍ ﺁﺑﻴﺎﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ، [ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻋﻴﺐ ﻭ ﻧﻘﺼﻰ ] ﺳﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ، ﻭ ﺭﻧﮕﻰ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﻧﮓ ﺍﺻﻠﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ ، ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺁﻭﺭﺩﻯ . ﭘﺲ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺫﺑﺢ ﻛﺮﺩﻧﺪ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻮﺩ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻜﻨﻨﺪ ! !(71)
ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ] ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﻛﺸﺘﻴﺪ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ [ ﻗﺎﺗﻞ ] ﺍﻭ ﺑﻪ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺳﺘﻴﺰ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻴﺪ ؛ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺘﻴﺪ .(72)
ﭘﺲ ﮔﻔﺘﻴﻢ : ﭘﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ [ ﮔﺎﻭ ﺫﺑﺢ ﺷﺪﻩ ] ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﺑﺰﻧﻴﺪ [ ﺗﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻗﺎﺗﻞ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻛﻨﺪ ] . ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ [ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ] ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ، ﺗﺎ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻴﺪ .(73)
ﺳﭙﺲ ﺩﻝ ﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ [ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺷﮕﻔﺖ ﺍﻧﮕﻴﺰ ] ﺳﺨﺖ ﺷﺪ ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻨﮓ ﻳﺎ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻬﺮﻫﺎ ﻣﻰ ﺟﻮﺷﺪ ، ﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﺷﻜﺎﻓﺪ ﻭ ﺁﺏ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ، ﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺧﺪﺍ [ ﺍﺯ ﺑﻠﻨﺪﻯ ] ﺳﻘﻮﻁ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ؛ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﻣﻰ ﺩﻫﻴﺪ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ .(74)
ﺁﻳﺎ [ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﺩم ﻣﻮﻣﻦ ] ﺍﻣﻴﺪ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻛﻪ [ ﺁﻥ ﺳﺨﺖ ﺩﻟﺎﻥ ] ﺑﻪ [ ﺩﻳﻦ ] ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ؟ ! ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻠﺎم ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﻰ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ، ﺳﭙﺲ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ [ ﻣﻌﻨﺎ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻣﺶ ﺭﺍ ] ﺩﺭﻙ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ، [ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺩﻧﻴﺎﻃﻠﺒﻰ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﺩﻯ ] ﺑﻪ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺗﻐﻴﻴﺮﺵ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ [ ﺑﻪ ﻛﻠﺎم ﺧﺪﺍ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩم ﺟﻮﻳﺎﻯ ﺣﻖ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ] .(75)
ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﻣﻨﺎﻥ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﻛﻨﻨﺪ ، ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﻣﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ . ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺧﻠﻮﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ [ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﺩ ] ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﭼﺮﺍ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ [ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎم ]ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﻮﻣﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﺪ ﺗﺎ [ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﺎﻳﻖ ]ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺗﺎﻥ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﻛﻨﻨﺪ ؟ ﺁﻳﺎ ﺗﻌﻘﻞ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻴﺪ [ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻮﻣﻨﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭﻳﺪ ؟ ! ](76)
ﺁﻳﺎ [ ﺁﻥ ﺳﺨﺖ ﺩﻟﺎﻥ ] ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ، ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺪ ؟ !(77)
ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﻳﻬﻮﺩ ، ﻛﻪ ﺟﺎﻫﻞ ﻭ ﺑﻰ ﺳﻮﺍﺩﻧﺪ [ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻓﻌﻠﻰ ] ﻛﻪ ﺟﺰ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﺭﻭﻏﻴﻦ [ ﻋﺎﻟﻤﺎﻥ ﺧﺎﺋﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ] ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ، ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﻛﻪ [ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺩﻳﻦ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻋﺪم ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻜﺮﺩﻥ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ] ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﮔﻤﺎﻥ ﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﻭﺍﻫﻰ ﻗﺪم ﺑﺮﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ .(78)
ﭘﺲ ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﺷﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ، ﺳﭙﺲ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺍﻳﻦ [ ﻧﻮﺷﺘﻪ ] ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍﺳﺖ . ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ [ ﻛﺎﺭ ﺯﺷﺖ ﻭ ﺧﺎﺋﻨﺎﻧﻪ ] ﺑﻬﺎﻳﻰ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﻧﺪ ؛ ﭘﺲ ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﺷﺎﻥ ﻧﻮﺷﺖ ، ﻭ ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ .(79)
ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺁﺗﺶ [ ﺩﻭﺯﺥ ] ﺟﺰ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺪ . ﺑﮕﻮ : ﺁﻳﺎ [ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺧﻮﺩ ] ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﭘﻴﻤﺎﻧﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻳﺪ ؟ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺗﺨﻠﻒ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ، ﻳﺎ ﺟﺎﻫﻠﺎﻧﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﺪ ؟(80)
[ ﻧﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﺪ ] ﺑﻠﻜﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﮔﻨﺎﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﺁﺛﺎﺭ ﮔﻨﺎﻩ ، ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ ، ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﺁﺗﺸﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺍﻧﺪ .(81)
ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻯ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﺩﺍﺩﻧﺪ ، ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺍﻧﺪ .(82)
ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ] ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻨﻰ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﭙﺮﺳﺘﻴﺪ ، ﻭ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭﻳﺘﻴﻤﺎﻥ ﻭﻣﺴﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﻧﻴﻜﻰ ﻛﻨﻴﺪ ، ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﺩم ﺑﺎ ﺧﻮﺵ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻴﺪ ، ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺩﺍﺭﻳﺪ ، ﻭ ﺯﻛﺎﺕ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ، ﺳﭙﺲ ﻫﻤﻪ ﺷﻤﺎ ﺟﺰ ﺍﻧﺪﻛﻰ [ ﺍﺯ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍ ] ﺭﻭﻯ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻳﺪ ؛ ﻭ ﺷﻤﺎ [ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻋﺎﺩﺕ ] ﺭﻭﻯ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﻫﺴﺘﻴﺪ .(83)
ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ] ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﻮﻥ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻧﺮﻳﺰﻳﺪ ، ﻭ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻧﻜﻨﻴﺪ ، ﺳﭙﺲ [ ﺑﻪ ﭘﻴﻤﺎﻧﺘﺎﻥ ] ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻫﻢ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﺪ .(84)
ﺑﺎﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻛﺸﻴﺪ ، ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ، ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺁﻧﺎﻥ [ ﻛﻪ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﺪ ] ﻳﺎﺭﻯ ﻭ ﻛﻤﻚ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﺪ ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﻧﺰﺩ ﺷﻤﺎ ﺁﻳﻨﺪ ، ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻧﺸﺎﻥ ﻓﺪﻳﻪ ﻣﻰ ﺩﻫﻴﺪ ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻛﻪ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻛﺮﺩﻧﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺣﺮﺍم ﺑﻮﺩ . ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﺑﺨﺸﻰ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ [ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ] ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﺨﺸﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﻔﺮ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻳﺪ ؟ [ ﺣﺮﺍم ﺑﻮﺩﻥ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻛﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﻣﻰ ﺷﻤﺎﺭﻳﺪ ، ﻭ ﻭﺟﻮﺏ ﺁﺯﺍﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﻫﻢ ﻛﻴﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ ! ] ﭘﺲ ﻛﻴﻔﺮ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺒﻌﻴﻀﻰ ﺭﺍ [ ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﺧﺪﺍ ] ﺭﻭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﺟﺰ ﺧﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﺭﺳﻮﺍﻳﻰ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺖ ، ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ، ﻭ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﻣﻰ ﺩﻫﻴﺪ ، ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ .(85)
ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ [ ﺯﻭﺩﮔﺬﺭ ] ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﺧﺮﺕ ﺧﺮﻳﺪﻧﺪ ؛ ﭘﺲ ﻧﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﺒﻚ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﻳﺎﺭﻯ ﺷﻮﻧﺪ .(86)
ﻭ ﻳﻘﻴﻨﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻰ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻫﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ، ﻭ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻰ ﺑﻦ ﻣﺮﻳﻢ ﺩﻟﺎﻳﻞ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻋﻄﺎ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ، ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﺑﺨﺸﻴﺪﻳﻢ ؛ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺁﻳﻴﻦ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻫﻮﺍ ﻭ ﻫﻮﺳﺘﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺁﻭﺭﺩ ، ﺳﺮﻛﺸﻰ ﻛﺮﺩﻳﺪ ؟ ﭘﺲ [ ﻧﺒﻮﺕ ] ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺭﺍ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﻭﮔﺮﻭﻫﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻛﺸﺘﻴﺪ .(87)
ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺩﻝ ﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻏﻠﺎﻑ ﻭ ﭘﻮﺷﺶ ﺍﺳﺖ [ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﻛﻠﺎم ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﻓﻬﻤﻴﻢ ، ﻭﻟﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ] ﺑﻠﻜﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻛﻔﺮﺷﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺘﺶ ﺩﻭﺭ ﻛﺮﺩﻩ [ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺯ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﺍﺳﻠﺎم ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ] ﭘﺲ ﺍﻧﺪﻛﻰ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ .(88)
ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﻛﺘﺎﺑﻰ [ ﭼﻮﻥ ﻗﺮﺁﻥ ] ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺗﻮﺭﺍﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ، ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﺰﻭﻟﺶ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ [ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ] ﻣﮋﺩﻩ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺑﺮ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ، ﭘﺲ [ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺻﻒ ] ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻗﺮﺁﻥ [ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﺰﻭﻟﺶ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻰ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ] ﻧﺰﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺁﻣﺪ ، ﺑﻪ ﺁﻥ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻧﺪ ؛ ﭘﺲ ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺑﺎﺩ .(89)
ﺑﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﻔﺮ ﻭﺭﺯﻳﺪﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻩ [ ﻣﻌﺘﺮﺿﺎﻧﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ] ﭼﺮﺍ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ [ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ] ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ، ﭘﺲ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺸﻤﻰ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺧﺸﻤﻰ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ . ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﺧﻮﺍﺭ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ .(90)
ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ [ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎم ] ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﻳﺪ ، ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺑﻪ ﺗﻮﺭﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﺎ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺗﻮﺭﺍﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ، ﻛﻔﺮ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ . ﺑﮕﻮ : ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ [ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺑﻪ ﺗﻮﺭﺍﺕ ] ﻣﻮﻣﻦ ﺑﻮﺩﻳﺪ ، ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻛﺸﺘﻴﺪ ؟(91)
ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻭ ﺩﻟﺎﻳﻠﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﺁﻭﺭﺩ ، ﺳﭙﺲ ﺷﻤﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ [ ﺭﻓﺘﻦ ] ﺍﻭ [ ﺑﻪ ﻛﻮﻩ ﻃﻮﺭ ] ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ [ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻟﺎﻳﻞ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺣﻖ ] ﺳﺘﻤﻜﺎﺭ ﺑﻮﺩﻳﺪ .(92)
ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ] ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ [ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﻣﻮﺳﻰ ] ﭘﻴﻤﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ، ﻭ ﻛﻮﻩ ﻃﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﺎﻯ ﺳﺮﺗﺎﻥ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻴﻢ [ ﻭ ﮔﻔﺘﻴﻢ : ] ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ [ ﭼﻮﻥ ﺗﻮﺭﺍﺕ ] ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻗﻮﺕ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﻴﺪ [ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ، ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ] ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ ﻭ [ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ] ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﻛﺮﺩﻳﻢ . ﻭ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻛﻔﺮﺷﺎﻥ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﺩﻝ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻣﻴﺨﺖ . ﺑﮕﻮ : ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻮﻣﻦ ﻫﺴﺘﻴﺪ [ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻧﺘﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ] ﭘﺲ ﺑﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻳﻤﺎﻧﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ .(93)
ﺑﮕﻮ : ﺍﮔﺮ [ ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﭘﻨﺪﺍﺭﻳﺪ ] ﺳﺮﺍﻯ ﺁﺧﺮﺕ [ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﻳﺶ ] ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻭﻳﮋﻩ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻧﻪ ﻣﺮﺩم ﺩﻳﮕﺮ ، ﭘﺲ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮﻳﻴﺪ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺁﺭﺯﻭ ﻛﻨﻴﺪ .(94)
ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ، ﺁﺭﺯﻭ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻨﺪ ؛ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﺩﺍﻧﺎﺳﺖ .(95)
ﻭ ﻳﻘﻴﻨﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﺮﻳﺺ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮﺩم ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ [ ﺩﺭﺍﺯ ﻣﺪﺕ ] ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ [ ﺣﺘﻰ ﺣﺮﻳﺺ ﺗﺮ ] ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ . ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻯ ﻛﺎﺵ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻋﻤﺮﺵ ﺩﻫﻨﺪ ، ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﻋﻤﺮ ﻃﻮﻟﺎﻧﻰ ﺩﻭﺭ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﻧﻴﺴﺖ ؛ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻧﺠﺎم ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ، ﺑﻴﻨﺎﺳﺖ .(96)
[ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﭼﻮﻥ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ، ﻭﺣﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩﺷﻤﻨﻴﻢ ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﻳﻢ ] ﺑﮕﻮ : ﻫﺮ ﻛﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺟﻴﺮﺋﻴﻞ ﺍﺳﺖ [ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﺪﺍﺳﺖ ] ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻮﻣﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ .(97)
ﻫﺮ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺎﻧﺶ ﻭ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻭ ﻣﻴﻜﺎﺋﻴﻞ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﺎﺷﺪ [ ﻛﺎﻓﺮ ﺍﺳﺖ ] ، ﻭ ﺑﻰ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺧﺪﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ .(98)
ﻭ ﻳﻘﻴﻨﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮ ﺁﻳﺎﺗﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻳﻢ ، ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﺰ ﻓﺎﺳﻘﺎﻥ ﻛﺎﻓﺮ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﻧﺪ .(99)
ﺁﻳﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻳﻬﻮﺩ ﭘﻴﻤﺎﻧﻰ [ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺎﻧﺶ ] ﺑﺴﺘﻨﺪ ، ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺷﻜﺴﺘﻨﺪ ؟ [ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻋﻬﺪ ﺷﻜﻨﻨﺪ ] ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﺷﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ .(100)
برچسب ها :
yasinabbasi.blog.ir ,
بقره ,
ترجمه آیات ,
ترجمه آیات بقره ,
ترجمه آیات سوره بقره ,
ترجمه سوره بقره ,
سوره بقره ,
قرآن ,
قران ,
یاسین عباسی ,